‘Ze trok zich steeds meer terug, werd neerslachtig en zat veel binnen voor de tv.’
Myrthe
12 jaar | HAVO brugklas
Klachten: Migraine, hoofdpijn, buikpijn,
In gesprek met Myrthe en haar moeder Jennifer.
Myrthe: Zo lang ik mij kan herinneren heb ik last van hoofdpijn en buikpijn. Vanaf een jaar of negen heb ik migraine. Bij migraine heb je zoveel hoofdpijn dat je alleen nog maar op een rustig, donker plekje wil gaan liggen en niets meer wil doen. Het is een constant stekende pijn. Ik word er ook duizelig en misselijk van. Het begint met gewone hoofdpijn, dan wordt die hoofdpijn erger en uiteindelijk heb je migraine.
Jennifer: We zijn een keer met Myrthe naar het muziekfestival de Zwarte Cross geweest. Het festival zelf vond ze geweldig. Maar we moesten heel ver van het podium af staan, omdat ze anders teveel last had van het lawaai. Zelfs oordopjes hielpen niet.
Myrthe: Van veel drukte of lawaai kreeg ik snel hoofdpijn. Zo gauw ik hoofdpijn had, was ik bang dat het migraine zou worden. In de bovenbouw ging ik steeds meer dingen vermijden, zoals drukke spelletjes, naar de stad gaan, verjaardagen of feesten in het dorp.
Jennifer: Ook als de muziek thuis even harder ging of in de auto wilde jij meteen weer dat ie zachter ging omdat je bang was dat je er hoofdpijn van zou krijgen. Myrthe: Ik kreeg ook vaak hoofdpijn.
'Op een feestje zei de ene helft van mijn lichaam: Ga naar huis, je hebt pijn, dit is niet goed en de andere helft zei: Blijf, want het is hartstikke leuk, heb lol.'
Jennifer: Tijdens groep acht waren er veel eindfeestjes en toen ging het echt mis. Ze heeft geen één van die feestjes kunnen doorlopen zonder ziek te worden.
Myrthe: Op zo’n feestje zei de ene helft van mijn lichaam dan: ‘Ga naar huis, je hebt teveel pijn, dit is niet goed’ en de andere helft zei: ‘Blijf, want het is hartstikke leuk, heb lol.’ Ik ging meestal toch naar huis omdat ik teveel hoofdpijn had en dan barstte ik daar in huilen uit. Ik had zo graag willen blijven! Ik miste alle leuke dingen.
Jennifer: Groep acht was een extreem jaar. Ze had een leerkracht die de klas niet aankon en haar cijfers vlogen achteruit. Ze maakte haar eindtoets op Mavo niveau, terwijl nu blijkt dat ze makkelijk Havo en misschien wel VWO had aangekund. Die leerkracht is uiteindelijk overspannen geraakt, maar voordat het zover was kwam Myrthe regelmatig letterlijk stampvoetend thuis: ‘Moet je horen wat hij nou weer heeft gedaan!’ Hij was dan volgens haar onrechtvaardig geweest. Niet tegen haar, want zij was vrij stil en meegaand, maar tegen andere kinderen en dat trok zij zich heel erg aan. Ze voelde zich verantwoordelijk voor de hele klas!
Myrthe: Ik voel mij snel verantwoordelijk voor een groep.
Jennifer: We hebben Myrthe toen op bijles gedaan. Die mevrouw gaf bijles in combinatie met coaching. We zagen namelijk dat ze extra ondersteuning nodig had. Niet alleen technisch maar ook iemand om tegenaan te kunnen praten. Zij heeft haar gecoacht in het omgaan met die docent.
'Mijn leven werd saai.'
Myrthe: Vroeger praatte ik tegen mijn knuffels. Als ik mij verdrietig voelde begon ik in gedachten alles tegen een knuffel te zeggen. Dan begon ik vanzelf te huilen en daarna voelde ik mij dan beter.
Jennifer: Nu bleef ze het hele jaar boos en verdrietig en had veel last van buikpijn, hoofdpijn en migraine. Ze trok zich steeds meer terug, werd neerslachtig en zat veel binnen voor de tv.
Myrthe: Ik was altijd bang dat ik weer migraine zou krijgen. Ik was daar altijd alert op. Daarom deed ik heel veel niet. Mijn leven werd saai.
Jennifer: Ik wilde uitsluiten dat er niet iets fysieks aan de hand was. Haar zus en vader hebben een glutenallergie en daarom hebben we verschillende keren haar bloed laten prikken.
Myrthe: Daar kwam niks uit en toen heeft mijn moeder een afspraak gemaakt bij een kinderarts. Die zei: ‘Het kan zijn dat het niet een allergie is, maar dat ze hoog sensitief is.’
Dat bleek waar te zijn. Ik ga nu één keer in de twee weken naar een medisch psychologe in het ziekenhuis. Ze helpt mij goed, we kunnen goed met elkaar lachen!
De emoties van andere mensen; verdriet, angst, woede, dat voel ik snel. Stel, ik voel dat iemand boos is, dan ga ik vragen wat er is. Maar als iemand dat niet wil vertellen en even alleen wil zijn, dan laat ik hem of haar alleen. Dan vraag ik later wel wat er aan de hand was. Ik vind het best fijn dat ik zoveel voel, zo kan ik meer voor anderen betekenen. Het versterkt de band met mijn vrienden en familie.
Ik heb ook hele goede oren. Hier op de hoek wonen bijvoorbeeld mensen die hebben in hun tuin een apparaatje dat een hele hoge piep geeft om ervoor te zorgen dat er geen poezen of honden hun tuin inkomen. Die piep moet eigenlijk alleen voor dieren te horen zijn, maar ik hoor hem ook. Langs dat huis moet ik altijd met mijn handen voor mijn oren lopen, zo’n vreselijk geluid!
Jennifer: Ik hoor daar dus helemaal niets van!
Toen Myrthe op het kinderdagverblijf in de babygroep zat, waren ze haar regelmatig kwijt. Dan kroop ze achter een stapel boxen omdat daar een klein, stil hoekje was. Dan nam ze zelf de tijd om tot rust te komen en als ze er dan klaar voor was, kwam ze weer tevoorschijn. De eerste keer dat ze zich daar verstopt had schrokken de leidsters zich rot want ze waren haar echt kwijt! Later wisten ze, als we Myrthe niet zien dan zit ze daar.
'Je gelooft het niet, maar ik heb helemaal geen hoofdpijn!'
Myrthe: De psychologe heeft mij een hypnose oefening geleerd waardoor ik mijzelf kan afsluiten van drukte. Die oefening gaat zo: iedereen heeft een soort van koepel om zich heen met allemaal gaten erin. De meeste mensen kunnen die gaten groter en kleiner maken, maar bij mij staan ze altijd wagenwijd open. Als het dan ergens druk is, dan stel ik mij voor dat er iemand op mijn koepel klimt en met duct-tape alle gaten dicht maakt. Ik hoor dan alles meteen een stuk zachter. Daarna ga ik aan dingen denken die ik rustgevend vind zoals bijvoorbeeld mijn lievelingsliedje en ik volg mijn ademhaling. Als ik dan een klein beetje hoofdpijn had, zakt het vanzelf af.
Advies van Myrthe voor anderen met hoofdpijn:
Klik om haar advies te lezen >
Advies van Myrthe voor anderen met hoofdpijn:
Klik om haar advies te lezen >
Sinds ik dit heb geleerd, kan ik een stuk beter tegen drukte. Laatst hadden we bv een schoolfeest en toen heb ik het tot het einde volgehouden, terwijl de muziek heel hard stond. Ik kreeg zelfs geen klein beetje hoofdpijn, helemaal niets! Daar was ik best trots op. Twee dagen daarvoor was ik bij de psycholoog geweest en toen hebben we dat feest voorbereid. We hebben het over ‘denkfouten’ gehad. Dat je kan denken; ‘O nee, dit gaat niet goed komen. Ik ga op dat feest vast hoofdpijn krijgen.’ Maar dat je ook kan denken: ‘Dit gaat helemaal leuk worden. Ik ga lol maken met mijn vrienden en kijk wel hoe het loopt.’
Je moet dan de ‘goede’ gedachten gebruiken en dat heb ik gedaan. Ik was dus niet bezig met het wel of niet krijgen van hoofdpijn, ik heb er niet opgelet. Ergens tegen het einde van de avond riep ik tegen mijn vrienden: ‘Je gelooft het niet, maar ik heb helemaal geen hoofdpijn!’ Nu ga ik ook gewoon met mijn vrienden de stad in en doe mee met drukke spelletjes. Ik ben een stuk actiever, kom meer buiten, voel mij fitter en ben vrolijker, meer mijzelf eigenlijk.
Jennifer: Mensen die Myrthe uit een groep of het gezin kennen denken vaak: ‘O, zij is de stille.’ Totdat ze een keer alleen met haar afspreken en merken dat ze heel veel kan praten en lachen en druk doen.
Myrthe: Ik kan ook heel lui zijn. Dan vind ik het gewoon fijn om met oortjes in op bed te liggen en muziek te luisteren.
'Jij kan beter voelen.'
Jennifer: Die luie kant van haar mag er ook zijn, maar vorig jaar schoot het door naar somberheid. De psycholoog heeft haar weerbaarder gemaakt. Nu ze lekkerder in haar vel zit, heeft ze weer meer humor, zijn er minder ruzies met haar zus en is ze in het algemeen veel luchtiger.
Myrthe: Vroeger was ik vaak boos op mijzelf: ‘Waarom kunnen andere kinderen die drukte wel aan en ik niet?!’ De psycholoog zei: ‘Maar jíj kan beter voelen.’ Dat is ook zo en dat vind ik fijn. Ik kan er nu ook beter mee omgaan. Ik heb de hypnose oefening niet meer zo vaak nodig want ik kan steeds beter tegen drukte en lawaai. Hoofdpijn en buikpijn heb ik bijna niet meer en de migraine is verdwenen.
Wat zegt de zorgprofessional?
Een pijnlijk hoofd
Men lijdt het meest aan het lijden dat men vreest, zegt een mooi spreekwoord.
Het helpt als jongeren zich bewust worden van hun eigen gedachten over hun klachten zodat ze inzicht krijgen in de keus om een gedachte te volgen of niet. Zonder de juiste afstemming op je lijf, gedachten en emoties is een prettig leven vrijwel onmogelijk. Dit kun je niet vroeg genoeg aanleren.
Myrthe heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel en ontvangt veel door haar sterk empathisch vermogen. Ze kan echter haar eigen diepe gevoelens niet goed uiten en komt vast te zitten in negatieve gedachten die haar migraine bezorgen. Door middel van zelfhypnose krijgt ze een tool waardoor ze kan bepalen hoeveel erbij haar binnenkomt.
Ze gaat inzien dat haar hooggevoeligheid een positieve eigenschap is die bijdraagt aan haar empathisch talent. Haar zelfvertrouwen neemt toe en haar klachten nemen af.
